Osobie niezorientowanej trudno odnaleźć się w świecie japońskich herbat. Ilość nazw i smaków jest ogromna. Jest to tym bardziej interesujące, że wszystkie herbaty japońskie wytwarzane są na bazie jednej rośliny – Camellia sinensis. Sposób uprawy, czas zbiorów i późniejszej obróbki stwarzają nieprzebrane bogactwo rodzajów i smaków.

Smak herbaty

Różnica smaków japońskiej herbaty bierze się głównie z warunków uprawy. Część herbat pochodzi z plantacji zacienionych i są to tencha, gyokuro i kabusecha. Japońskie herbaty z miejsc niezacienionych to sencha i bancha.

Japońska herbata może być także dzielona z uwagi na jakość liści, np. mecha to pączki herbaciane, kukicha – gałązki, a konacha – herbaciany pył.

Zaparzanie to podstawa

Herbaty japońskie wymagają specjalnego zaparzania. Aby wydobyć z nich jak najwięcej smaku i aromatu, najlepiej używać miękkiej wody – o niskiej zawartości wapna i niskim pH. W związku z tym, iż herbaty japońskie to herbaty zielone, najwyższa temperatura wody powinna wynosić 80 stopni C. Japońską herbatę parzy się krótko – w czasie od 1 do 3 minut, potem staje się bardzo gorzka. Można ją natomiast zalewać wodą kilkukrotnie, za każdym razem wydłużając czas parzenia.